1) Ernest Bryll "Wciąż o Ikarach głoszą".
Autor wiersza wypowiada się z postawą Dedala. Czyn Ikara traktuje jako nierozsądek i głupotę a nie męstwo. Dedal cel w życiu osiągnął swym rozsądnym postępowaniem; nie dał się ponieść emocjom, ale nie został doceniony przez poetów.

2) Stanisław Grochowiak "Ikar".
Poeta nawiązuje do mitu ikaryjskiego aby wypowiedzieć się na temat złożonych problemów współczesnego świata: ciężkiej mozolnej pracy, braku wypoczynku, braku efektów pracy, braku wrażliwości na piękno, szarość i egoizm.

3) Maria Jasnorzewska-Pawlikowska "Nike".
Czterowiersz przypominający fraszkę Jana Kochanowskiego. Rzeźba Nike z Samotraki znajdująca się w Luwrze pod Paryżem porównana jest do gorącej miłości: "zabitej lecz niewygasłej".

4) Zbigniew Herbert "Nike, która się waha".
W wierszu tym przedstawiona jest bogini w odmiennej roli. Jest w ten sposób bardzo ludzka. Wiersz stanowi refleksję dotyczącą drugiej wojny światowej. Zdaje sobie sprawę, że każde zwycięstwo okupione jest kosztem ofiar i dlatego waha się. Postanawia więc wrócić do dawnej posągowej, zwycięskiej bogini. W wierszu występuje oryginalna metafora "cierpki o bol ojczyzny". Jest ona najwyższą ofiarą która wymaga się od człowieka służącemu ojczyźnie Ujmuje romantyczny sposób walki.