1. występuje wszechwiedzący i obiektywny narrator zachowujący stały dystans epicki wobec świata przedstawianego (opowiadając o wydarzeniach nie ujawnia własnych ocen i emocji)
2. epos rozpoczyna się inwokacją (czyli otwierający utwór, bezpośredni zwrot do bóstwa lub muzy)
3. zapowiada główny temat utworu
4. prezentacja głównego bohatera (Achillesa)
5. autor sugeruje również wprowadzając Zeusa, że bohaterami będą także bogowie
6. w inwokacji ma także miejsce zapowiedzenie przyszłych wydarzeń przez wszechwiedzącego narratora
7. narrator ujawnia swój dystans wobec opisywanych wydarzeń
8. czas w epopei płynie bardzo powoli, równomiernie, aczkolwiek nieuchronnie
9. w eposie występują liczne realistyczne i bardzo drobiazgowe opisy przedmiotów, osób i sytuacji (np. opis tarczy, pojedynku, konia trojańskiego)
10. styl utworu jest poważny, podniosły, patetyczny
11. występuje tzw. Wieloepizodyczność (w tok akcji głównej wplecione są liczne epizody)
12. występuje tzw. Paralelizm płaszczyzn fabularnych (równoległość dwóch akcji : akcja rozgrywa się w świecie ludzi i bogów)
13. mitologiczna motywacja zdarzeń (wola bogów główną motywacją działania postaci ziemskich)
14. w eposie występują tzw. Porównania homeryckie (tz. porównania długie i rozbudowane).
Porównania te wprowadzają podniosły nastrój, uwypuklają szczytowe, zwrotne punkty akcji, wprowadzają w fabułę związaną z niezwykłymi wydarzeniami wojennymi obraz codziennego życia. To właśnie dzięki nim człowiek ma wrażenie, że obcuje z całościowym obrazem świata.
Miarą wierszową eposu jest heksametr. "Iliada" napisana jest wierszem bez rymów, ale o bardzo wyrazistym rytmie (15 - zgłoskowy wiersz biały; 6 akcentów przypadających na sylaby : 1, 3, 6, 8, 11, 14).
