Tyrtajos był poetą - bojownikiem zagrzewającym Spartan do walki z Meseńczykami. Od jego imienia wywodzi się pojęcie tyrteizmu i poezji tyrtejskiej (czyli poezja zagrzewająca, nawołująca do walki). Rzeczą piękną nazywa poświęcenie życia dla ojczyzny, a ten kto ucieka przed wrogiem hańbi nie tylko siebie ale i swoją rodzinę. Piękno i zaszczyt śmierci za ojczyznę przedstawia w tezie będącej jednocześnie rodzajem aforyzmu : "Rzecz to piękna zaprawdę gdy kroczyć w pierwszym szeregu, ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny". Chciał nakłonić do walki. Pokazuje w dalszej części utworu obraz niedoli i hańby uchodzących przed wrogiem. Obraz ten ma czytelnika przerazić i przekonać o potrzebie walki. Uważa on bowiem walkę i śmierć za ojczyznę za prawdziwy honor i zaszczyt.

Safona była to poetka grecka żyjąca na wyspie Lesbe. Jej twórczość obejmowała pieśni weselne, miłosne, hymny i modlitwy. Tytułowa kobieta ("Pogarda dla nieznającej poezji")nie znająca poezji to osoba nie obdarzona talentem poetyckim, niewrażliwa, osoba która nigdy nikogo nie wzruszyła. Z tego właśnie powodu po śmierci szybko zostanie zapomniana przez wszystkich, a nawet w Hadesie będzie traktowana jak coś gorszego.

Anakreon - piewca wina i miłości, którego twórczość związana była z życiem dworskim. Od jego imienia wywodzi się gatunek literacki zwany anakreontykiem. Anakreontyk to utwór poetycki sławiący uroki życia, erotykę, wino, kobiety, wspaniałe biesiady.

Symonides - piewca władców i uroczystości dworskich. Uprawiał różnorodne gatunki literackie. Znany jest z szeregu epigramatów (krótkich, dwuwersowych utworów), z których najbardziej znany jest poświęcony bohaterom spod Termopil. Brzmi on :
"Przechodniu powiedz Sparcie : tu leżą jej syny
Prawom jej do ostatniej posłuszni godziny".
W twórczości Symonidesa pojawiają się również utwory o charakterze refleksyjnym, w których snuje on rozważania na temat ludzkiego losu, życia. Przykładem jest wiersz "Los".