"Nie chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą."

"Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest."

Powyższe cytaty formułują główny problem zawarty w "Granicy". "Granica" wyraża przekonanie, że bardzo trudno odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie : kim jest człowiek ?. Z jednej strony jest on jednostką duchową, z drugiej cielesną, z jednej strony wolną, z drugiej zdeterminowaną, jest indywidualnością i wcieleniem powszechnego schematu. Jednocześnie wobec niewspółmierności między mniemaniem jednostki o sobie, a sądem otoczenia o niej, Nałkowska formuje myśl, że ostatecznym określeniem tożsamości człowieka jest obiektywny sens jego czynów. Ponieważ żyjemy między ludźmi, to to, czy naszym działaniem przynosimy im dobro czy krzywdę, jest ważniejsze od naszych intencji.