"Koniec wieku XIX" - Tetmajer
Wiersz ten jest pytaniem o sens ludzkiego życia. Na początku każdej zwrotki znajdują się hasła będące jak gdyby wyznacznikami codzienności człowieka żyjącego na przełomie stuleci: przekleństwo, ironia, wzgarda, rozpacz, walka, byt przyszły, użycie. Podmiot liryczny rozważa wszystkie te postawy i próbuje wybrać spośród nich tę, która byłaby najwłaściwsza dla człowieka końca XIX wieku. Stawiając kolejne pytania retoryczne podważa on celowość jakiejkolwiek działalności ludzkiej, ukazuje niedorzeczność istnienia - bezsens wszelkiego zaangażowania i wszelkich czynów. Podmiot liryczny twierdzi, ze idee są zawsze ideami - snem, marzeniami ludzi niezdolnych zmienić na świecie nic. Ukazuje on bezsens walki słabego człowieka z okrutną rzeczywistością.

"Deszcz jesienny" - Staff
Cały utwór zdominowany jest przez nastrój smutku, wywołany tytułowym jesiennym deszczem. Podmiot liryczny wsłuchuje się w coraz głębsze przygnębienie i melancholię. Jego myśli obracają się wokół czyjejś śmierci, jakiegoś pogrzebu, cmentarza, grobów. Nie ma w nim ani cienia optymizmu. Jednym z obrazów jest przechodzący przez ogród szatan. Ale i on w końcu kładzie się na kamieniach i płacze. Staff stosuje onomatopeje, refren można czytać w rytm wybijany na szybach przez krople deszczu.