Podobnie jak inni poeci młodopolscy Kasprowicz uległ nowym kierunkom artystycznym i literackim modernizmu. Zaowocowało to tzw. przełomem modernistycznym i wierszami zmierzającymi ku symbolizmowi i impresjonizmowi. Do najbardziej znanych wierszy symbolicznych Kasprowicza należy cykl czterech sonetów zatytułowany "Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach". Wpływu symbolizmu dowodzi obecność dwóch naczelnych symboli: jeden to "krzak dzikiej róży" , drugi - "limba". Spersonifikowana róża przeżywa charakterystyczne dla pokolenia końca wieku lęki egzystencjalne. Za jedynego sąsiada róża ma zwaloną przez burzę i próchniejącą limbę, której pień niczym groźna przestroga, przypomina róży o przemijaniu, wskazuje jej na bliskość i nieuchronność śmierci. Róża stanowi symbol życia, limba - nieuniknionej śmierci. Świat przedstawiony wiersza jest dynamiczny, zmienia się dzięki słońcu i krajobrazowi. Zmienia się róża, zmienia się limba (kolejne fazy śmierci), zmieniają się kolory, światło, pojawia się ruch (kozice, ptaki). Początkowy pogodny nastrój zmienia się wraz z pora dnia (nadchodzi wieczór) i zmianą pogody (nadciąga burza).