Prometeizm - pojęcie to pochodzi od mitycznego tytana, Prometeusza, który stworzył człowieka i dla niego wykradł bogom ogień. Został za to surowo ukarany. Postawa Prometeusza jest postawą pełną humanitaryzmu, czyli bezinteresownej miłości do człowieka i gotowości wystąpienia dla niego przeciwko najwyższym siłom i bogom.
Tematyka hymnów Kasprowicza obejmuje zasadniczo jeden problem - schyłku cywilizacji, wyrażający się miedzy innymi w poczuciu kryzysu wartości moralnych, etycznych, religijnych. Kryzys światopoglądowy dotyczy także braku wiary w Boga jako stwórcę świata. Poeta stara się zrozumieć sens istnienia grzechu, zła i cierpienia. Taka jest geneza najważniejszego hymnu Kasprowicza - "Dies irae" (Dzień gniewu), który ukazuje apokaliptyczny obraz końca świata i Sąd Ostateczny. Symbolika biblijna, apokaliptyczna, podkreśla grozę czasów ostatecznych. Pojawiające się obrazy (głowa z cierniową koroną, wąż, smok, szatan) zwiastują nadchodzącą katastrofę, kres cywilizacji, koniec ludzkości. Utwór ten zawiera także pytanie o grzech i winę. Podmiot liryczny - Prometeusz, występujący w imieniu całej ludzkości, usiłuje dociec, czy człowiek może odpowiadać za zło które przecież zostało stworzone przez Boga.