Z czasem poglądy Jana Kasprowicza diametralnie zmieniły się. W 1895 roku wydaje on poemat "Miłość". Poemat ten ma cechy typowo modernistyczne, ponieważ miłość traktowana jest w nim jako zjawisko metafizyczne, a przyroda jest dla niej symbolicznym tłem. Całkowite odejście od problematyki społecznej i całkowite odcięcie się od niej ma miejsce w tomie "Krzak dzikiej róży" wydanego w 1898 roku. Kasprowicz rozczarowany był ideałami społecznymi, bezsensowną wydaje mu się walka o sprawiedliwość i służba "tłumowi". Uważa on podobnie jak inni moderniści, że tłum i służba społeczna zagraża indywidualnemu rozwojowi jednostki.
"Byłeś mi dawniej Bożyszczem, o tłumie,
Wiarę mą trawił twój żołądek urazy
Dziś moja miłość już zgiąć się nie umie
Na stopniach twoich bezbożnych ołtarzy"
Jeżeli chodzi o styl literacki to Kasprowicz w okresie tym definitywnie zrywa z naturalizmem, a w jego twórczości zaczynają się impresjonistyczne i symboliczne sposoby obrazowania.
"Krzak dzikiej róży" (Kasprowicz)
Cykl sonetów połączony jest wspólnym tematem czyli opisem krajobrazu tatrzańskiego nad smerczyńskim stawem. Elementy przyrody, które najczęściej się powtarzają : róża, limba, ściana skał.
W wierszu tym występuje obrazowanie typowo impresjonistyczne np. :
W opisie tym zwraca uwagę uchwycenie rozmaitych tonacji kolorystycznych, grę światła i cienia. Poeta opisuje w każdym z kolejnych sonetów przyrodę, która wzbogacona jest o nowe elementy tatrzańskiej przyrody.
Sonet I - w sonecie tym wyeksponowana została kolorystyka
Sonet II - jest w nim to samo co w sonecie I, jednak poszerzony jest o odgłosy siklawy (wodospadu) i grę światła i cienia
Sonet III - krajobraz zostaje zdynamizowany poprzez wprowadzenie odgłosów górskich kozic, szum skrzydeł ptaków i szmer świstaków.
Sonet IV - do poprzednich opisów dochodzą elementy tzn. efekty zapachowe i dotykowe np. hal miękki aksamit, ziół zapachniały świeże pąki
Występujące w tym wierszu połączenie wrażeń wzrokowych, słuchowych, węchowych i dotykowych to synestezja.
Dosłowne znaczenie symboli :
róża - kwiat, roślina ozdobna,
limba - iglaste drzewo charakterystyczne dla krajobrazu górskiego
Przenośne znaczenie symboli :
róża- życie, kruchość, piękno, hart ducha, krótkotrwałość
limba - śmierć, trwałość, brzydota, poddanie się, długowieczność
Krzak róży uosabia piękno i kruchość, słabość ale jednocześnie niesamowitą wolę przetrwania. Tuli się ona do zimnej skały "jakby się lękała tchnienia burzy". Z obrazem kontrastuje limba, która wydaje się być długowieczna, ale połamana została przez wiatry "toczą ją pleśnie". Mimo to kojarzy się nam z mocą, nieugiętością (na tle róży), ta jednak została pokonana, róża zaś samotna, słaba przetrwała.
Obraz ten odzwierciedla młodopolskie nastroje. Może być interpretowany w różnorodny sposób (obraz) :
a) limba i róża to dwie różne postawy człowieka wobec życia
b) róża to symbol słabego i młodego pokolenia modernistów, które obawia się losu (wichrów, burzy), za wszelką cenę chce znaleźć schronienie i oparcie.
Okazuje się bowiem, że dużo silniejsi pozytywiści, których symbolem jest limba zostali pokonani przez nieubłagane prawa historii przez los. Róża więc to symbol młodego pokolenia modernistów (walczących z losem), limba - symbol pozytywistów pozbawionych woli, walki i życia, którzy poddali się całkowicie.