Dekadentyzm - postawa, którą cechuje irracjonalizm i pesymizm. Uznaje bezsensowność istniejących form społecznych. Bezsilność jednostki ludzkiej prowadzi do charakterystycznego buntu artysty przeciw społeczeństwu - sztuka dla sztuki, wolna od celów społecznych i użytkowych. Postawa bierna - nirwana, postawa aktywna - krytyka filistra, ucieczka w poezję. Charakterystyczne utwory to "Koniec wieku XIX" i "Przeżytym" Kazimierza Przerwy Tetmajera.

Symbolizm - dążenie do wyrażania w sztuce wiecznych i ogólnoludzkich problemów duchowych, których istoty docieka się nie na drodze poznawania rozumowego, lecz intuicyjnie i emocjonalnie, głównie dzięki symbolom. Charakterystyczne utwory to: "Anioł Pański" (Kazimierz Przerwa Tetmajer), "Krzak dzikiej róży" (Jan Kasprowicz), "Dies Irae", "Deszcz jesienny" (Leopold Staff).

Impresjonizm - w poezji charakterystyczna metoda kompozycji wiersza, zespół luźnych obrazów bądź refleksji, odzwierciedlających zmienne wrażenia twórcy, utrwalanie przelotnych wrażeń. Artysta może utrwalić tylko swoje przelotne wrażenie, moment, bo świat jest zmienny. Cechy (dotyczące głównie malarstwa):

- próba uchwycenia chwilowego wrażenia optycznego,
- subiektywizm,
- nowy warsztat malarski: 8 jasnych kolorów,
- eliminacja z obrazu jednolitej plamy,
- operowanie światłocieniem, grą świateł,
- nowa tematyka: miejska codzienność,
- wyjście w plener.

Charakterystycznym utworem jest "Widok ze Świnicy do doliny Wierchcichej" Kazimierza Przerwy Tetmajera.